රෝද තුනක් උඩ හීන ගොඩක් ඇත

ත්‍රීවීල් රස්සාව කියන්නේ පුදුමාකාර අත්දැකීම් සම්භාරයක් ජීවිතයට එකතුකරන.සිමාමයිම් මේ යයි පෙන්වන්න බැරි රස්සාවක්.පිටතින් බලනකොට ත්‍රීවීල් කාරයෝ කියලා බොහොම අඩු තක්සේරුවෙන් ඒ අපේ සහෝදරයෝ ගැන කතා කරන අයත් ඉන්නවා.සහෝදරයෝ විතරක් නෙමේ දැන් සහෝදරියොත් ත්‍රීවීල් රස්සාවට යොමුවෙලා.ඒත් ඔය ලොකුයි,වැදගත් කියලා හිතාගන ඉන්න කාගේ කාගේත් පැටිකිරිය කාටත් වඩා හොදට දන්නේ ත්‍රීවීල් රස්සාව කරන අය.හොරු,කුඩු කාරයෝ,ගංජා කාරයෝ,ගණිකාවෝ,නෝනලා මහත්තයලා හැමෝටම මේ ත්‍රීවීල් රස්සාව කරන අය ක්ලෝස්.අපිත් පුංචි මිනිස්සු නිසා අපේ පන්තියේ මිනිස්සු තමයි ගොඩක්ම මේ ත්‍රීවීල් රස්සාව කරන්නේ...ගමේ ඉස්කෝලේ ගාව ත්‍රීවීල් දුවන,රෑට ටවුන් එකේ බස් ස්ටෑන්ඩ් එක ගාව ත්‍රීවීල් දුවන අයියලා මල්ලිලාගේ රස අත්දැකීම් ටිකක් තමයි මේ විදියට දිගහැරෙන්නේ....

දවල්ට වගේ නෙමෙයි රෑට දුවන කොට මොන ජල්තරස් එකකට මුහුණ දෙන්න වෙයිද දන්නේ නෑ..දහය පැන්නට පස්සේ හුගක් ටවුන් වල මිනිස්සු නෑ.ඒ වෙලාවට දුර සිට එන බස්වලින් බැහැලා එන කෙනෙකුගේ මිසක් වෙන හයර් නෑ කියල අපි දන්නවා.බස් එන ටයිම් දන්නා හින්දා ඒ වෙලාව එනකම් හුග දෙනෙක් පිටිපස්සේ සීට් එකට ගිහින් නිදාගන්නවා. බස් එක දුරින්ම එන සද්දේ ඇහෙනකොටම අපි වීල් එක ඉස්සරහ.

සමහර වෙලාවට එකම පාරේ යන්න තියෙන හයර් දෙක තුනම එකට දාගන ගිහින් වෙන වෙනම තුන්දෙනගෙන්ම සල්ලි ගන්නවා.රෑ හින්දා කව්රුවත් කතා කරන්නේ නෑ.පොරොන්දු වෙච්ච ගාන දීලා බහිනවා.

රෑ දුවනකොට “පොඩ්ඩක් ඉන්න..ගෙදරින් සල්ලි අරගන එන්නම්”කියල අතුරුදන් වෙච්ච අයත් ඕනේ තරම්.දැන්නම් ඒ සෙල්ලම් හරියන්නේ නෑ..සල්ලි ගේන්න යන එකාගේ පස්සෙම උගේ ගෙදරට රිංගනවා.

සල්ලි ගන්න අමාරු මර්සිකාරයෙක් වගේ පේනවා නම්,නැත්නම් වැඩි වෙන්න බීලා ඉන්න එකෙක් නම් ලගම තියෙන ෂෙඩ් එකට අල්ලලා හයර් එකේ ගානට කිට්ටුවෙන්න තෙල් ගහගන ගෙවන්න සල්ලි ඉල්ලනවා.එතකොට හොර බොරු බෑ.කොහෙන් බැහැලා ගියත් අපිට කමක් නෑ.එහෙම කරපු ගමන් මේ හයර් යන්න ආව කෙනා කොහොම කෙනෙක්ද කියල තේරෙනවා,ගහපු පෙට්‍රල් වලට සල්ලි ගෙවන්න අබරුනොත් අපි දන්නවා මූ යන්න ඕනේ තැනට ගිහින් දුවන්න බලාගන නගපු එකෙක් කියලා.ඒ වෙලාවට තමයි කනට දෙකක් දීලා ඇදලා දාන්නේ..

සමහරු ඇත්තම කියනවා. “අතේ සල්ලි නෑ අයියේ..ඔයා තෙල් වලට ගෙවන්න.මම ගෙදර ගිහින් දෙන්නම්”කියලා.එහෙම මහත්තුරු වගේ කතා කරලා ගේ පෙන්නලා මාරු වෙච්ච අයත් ඉන්නවා ඒත් දැන් ඒවා බෑ...

එදා ආවෙත් හොදට ඇද පැළද ගත්තු තරුණ පහේ කෙනෙක්.තරමක් ලොකු කාඩ්බෝඩ් පෙට්ටියක පාර්සලෙකුත් තිබුනා.කතා කෙරුවේ දෙදහස් අටසීයක හයර් එකක්.ඒ වගේ හයර් එකක් ලැබෙනවා කියන්නේ දවසටම ඇතිනේ.කෙලින්ම ගමන යන්න පටන් ගත්තා.දැන් වෙලාව රෑ නමයටත් නෑ..තාම ගෙවල් වල ලයිට් දාලා.බහින තැන කිට්ටු වෙද්දී මිනිහා කලබලෙන් වගේ සාක්කු අතපත ගානවා.

“හරි වැඩේනේ..මගේ පර්ස් එක වැටිලා වගේ.ම්..කොහෙද මේක වැටුනේ ” අයෙමත් පිටිපස්සේ සීට්එක උඩ හොයන්න ගත්තා.මමත් ඇවිල්ලා බැලුවා සීට් එකේ උඩ යට හැමතැනම බැලුවා.පාර්සලය උස්සලත් බැලුවා.

“කමක් නෑ-කමක් නෑ..එච්චර ලොකු ගානක් තිබුනේ නෑ.අර පෙන්නේ අපේ ගෙදර.ඔහොම ඉන්න මම සල්ලි අරන් එන්නම්” අඩි දෙක තුනක් යන්න ගිහින් ඔහු ආයෙත් නැවතිලා හැරුනා.

“කීයද ගාන කිව්වේ..දෙදහස් අටසීයක් නේද..” එයාගේ පස්සෙන් ගෙදරට යන්න ඕනේ නෑ කියල හිතුවේ පාර්සලය ත්‍රීවීල් එකේ හින්දා.

පැය භාගයක් විතර ගියා.මනුස්සයා නෑ.අර තියෙන්නේ ගේ කියල පෙන්නපු ගෙදරත් ලයිට් නිමුනහමයි සැකය තවත් වැඩි වුනේ.බලන්න යන්න විදියක්ත් නෑනේ..මේ යකාගේ පාර්සලේ මේක ඇතුලෙනේ ඒක කව්රු හරි උස්සගන ගියොත් සේරම ඉවරයි.වටිනා දෙයක් තිබුනොත් අලාභේ ගෙවන්න හයර් ඒක මදිවෙයි.

කොහොම උනත් අන්තිමේ තීරණේ කෙරුවා පාර්සලයත් උස්සගන පෙන්නපු ගෙදරට ගිහින් කතා කරන්න.

කිලෝ දහයක් විතර බර පාර්සලයක්.කරන්න දෙයක් නෑ.ඒකත් උස්සගන ලයිට් නිවලා තියෙන ගේ ලගට ගිහින් දෙතුන් පාරක් කතා කළා.දොරට දෙතුන් පාරක් ගහනකොටම එළියේ ලයිට් වැටුනා.

“ඇයි..?”

“කෝ..දැන් මෙහාට ආපු මහත්තයා..”

“මොන මහත්තයද..?”

“දැන් පැයකට විතර ඉස්සර වෙලා මගේ ත්‍රීවීල් එකෙන් බැහැපු මහත්තයෙක් මෙහාට ආවා.මේක තමයි ගේ කියල පෙන්නුවේ.හයර් සල්ලි ගේන්නම් කියලා ආවේ.”

ඒ එලියට ඇවිත් හිටපු මාමා දහඅතේ කල්පනා කරනවා.

“ඔය කියනවා වගේ කෙනෙක් අපේ ගෙදර නම් නෑ..ඒත් මම මේ කල්පනා කෙරුවේ මෙතනින් බැහැලා ගියා කියපු හින්දා පහල ගමෙවත් එහෙම කෙනෙක් ඉන්නවද කියලා ..ම්හ්..නෑ පුතේ එහෙම කෙනෙක් මේ පැත්තේ නෑනේ..”

දෙවිහාමුදුරුවනේ මේකා හොල්මනක්වත් ද.එහෙම නම් පෙට්ටිය.ඒකත් අතුරුදහන් වෙන්න එපයි.ගෙදර ලයට් එක යට තියාගනමව පෙට්ටිය ලෙහුවා.ගඩොල් කැට තුන හතරක් ලස්සනට අඩුක්කරලා.ඒ උඩින් පත්තර කෑලි වගයක් පුරවලා.ඒක දැක්කාමයි තේරුනේ මේක හිතා මතා කරපු වංචාවක් කියලා.රුපියල් දෙදහස් අටසීයකට මූ කොච්චර මහන්සි වෙළද...කරන්න දෙයක් නෑ බැන බැන හිස් අතින් ආපහු එන එක තමයි කරන්න තියෙන්නේ.

දවල් රස්සාව එහෙම නෙමෙයි,රෑට ත්‍රීවීල් කෙරුවාවට වඩා ගොඩක් වෙනස්.

දවල් කාලෙට වුනත් ඉස්පිරිතාලයක් ඉස්සරහ කරන ත්‍රීවීල් රස්සාව තමයි විවිධාකාර අත්දැකීම් ලබාදෙන්නේ.බබාලා හම්බුවෙලා ගෙවල් වලට යන අය.ලෙඩ්ඩු තුවාල කාරයෝ,බොහොම පරිස්සමින් තමයි එක්ක යන්න වෙලා තියෙන්නේ.සමහරුන්ට සති ගණන් ඉස්පිරිතාලේ ලැගලා හත වැදිලා ඉන්නේ.ඒත් ගෙදර ගියාට පස්සේ දරුවගේ කනේ දෙක හරි ගලවාගන ඇවිත් උකස්‌ තියලා සල්ලි දෙන මිනිස්සු ඉන්නවා.

දරුවෙක් අරගන මුල්ම වතාවට ගෙදරට යන මිනිස්සු තමයි හොදට සලකන්නේ.පොරොන්දු වුනු ගානට වැඩියෙන් කීයක් හරි හම්බුවෙනවමයි.සමහරුන්ගෙන් ඇග රත්කරගන්නත් හරි සැලකිලි.එහෙම හයර් එකක් තමයි අපි කොයි වෙලාවෙත් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ.

ඒ හින්දම වීල් පාක් එක ඉස්සරහින් ඉස්පිරිතාලෙට යන එන,දන්නා නොදන්නා හැම කෙනෙක් එකක්ම හිනා වෙනවා.ඒ හිනාවට තමයි මිනිස්සු ඇදිලා එන්නේ.දවසක් හිතාගන්න බැරි වැඩක් වුනා.

හොදට ඇද පැළද ගත්තු අවුරුදු තිහක විතර ජෝඩුවක්‌ බස් එකෙන් බැහැලා ඉස්පිරිතාලෙට එනවා.මම පුරුදු හිනාව දැම්මා දෙන්නටම,මිනිහ නම් ආ විදියටම බුකවගන ගියා.ඒත් ගෑණු කෙනා ලස්සනට අහිංසක විදියට හිනා වෙලා ගියා.

පැයකට විතර පස්සේ ඒ ගෑණු කෙනා ඈතින් එනවා පේනවා.එයා අවේ දුර තියාම මගේ වීල් එක දිහා හොදට බලාගන.මම හිතුවේ හයර් එකක්මයි කියලා.එයා ආපු ගමන් වීල් එකේ ඉදගත්තා.

“යන්..”

කොහාටද යන්න ඕනේ කියල මම ඇහුවේ වීල් එක ස්ටාර්ට් කලාට පස්සේ.

“ටවුන් එකට..”

වීල් පාක් එකේ ඉදලා ටවුම පැත්තට මීටර් සීයක් විතර ගියාට පස්සේ එයා හෙමිහිට ගොත ගගහා මහා කලබලයකින් වගේ කතා කරන්න වුනා.

“මල්ලි!වීල් එක ඔහොම පො...පොඩ්ඩක් නතර කරනවද..” එහෙම කියනකොට ඕනේ වීල් කාරයෙක්ට ඔටෝ බ්රේක් පෑගෙනවානේ.නතර කළා.

“අනේ මල්ලි!මට ටවුමට යන්න ඕනේ කියලා ඔයාට කිව්වේ බොරුවක්...ම...මට ටවුමට යන්න ඕනේ නෑ..මට ඔයාගෙන් උදව්වක් ගන්න හින්දයි මේ වීල් එකට නැග්ගේ.ම...මම ගැන වැරදියට හිතන්න එපා..!මහත්තයත් එක්ක ඉස්පිරිතාලෙට යනකොට ඔයා හිනා වුන හින්දා මම හිතුවා ඔයා හොද කෙනෙක් කියලා,ඔයාට ඇත්ත කිව්වොත් මට උදව් කරයි කියලා හිතුනා...මට දැන් වයස අවුරුදු 32 යි මට වඩා ඕනේ නම් ඔයා අවුරුදු දෙක තුනක් බාල ඇති.මෙහෙම කියනකොට මම නරක ගෑණියෙක් කියලා හිතන්න එපා..මමයි මහත්තයයි කසාද බැදලා අවුරුදු අටක් විතර,තාම අපිට දරුවෙක් නෑ..ඒක අපේ ජීවිතේට ලොකු ප්‍රශ්නයක් වෙලා තියෙන්නේ.මහත්තයාගේ අම්මා,අක්කලා,නංගිලා සේරම මට තමයි දොස් කියන්නේ.මම වද ගැනියෙක් කියලා හැමතිස්සෙම ඇනුම්පද කියනවා,අපේ පව්ලේ එහෙම නෑ මගේ නංගිට බබාලා දෙන්නෙක් ඉන්නවා ඒත් මෙයාලා දොස් කියන්නේ මට.මගේ මහත්තයා ගුරුවරයෙක්..එයා වැඩ ඇරිලා එනකම් මම ඉන්නේ අපායක.හුගක් වෙලාවට මම මහත්තය එනකල් කාමරේට වෙලා දොර වහගන නිදාගන්නවා,දවල්ට කන්න නැගිටින්නේ කීයටහරි මහත්තයා ආපු වෙලාවක.ගෙදර සේරම එකතු වෙලා මට ගහන්නේ නැති ටික විතරයි.මහත්තයට මේවා කියලා රණ්ඩු අවුස්සන්න මම කැමති නෑ.වෙන ගෙදරකට යමු කිව්වත් එකටත් එයා කැමති නෑ.මට ජීවිතේම කලකිරිලා ඉන්නේ වෙලාවකට මැරෙනවනම් හොදයි කියලා හිතෙනවා..

කොච්චර බෙහෙත් ගත්තද,සිංහල ඉංග්‍රීසි හැම වෙදකමක්ම කෙරුවා,දේවාල ගානේ ගිහින් බාර වුනා ඒත් වැඩක් වුනේ නෑ.මේ ඉස්පිරිතාලෙට ගිය සතියේ ඇවිත් අපි දෙන්නම ආයෙත් චෙක් කරගත්තා.තාත්තා කෙනෙක් වගේ කරුණාවන්ත ඩොක්ටර් කෙනෙක් ඉන්නේ.අපිට බබාලා නැත්තේ මහත්තයාගේ අඩුපාඩුවක් හින්දලු.ඒක මහත්තයට කිව්වේ නෑ මේ දැන් මට කිව්වේ.මහත්තයාගේ ඒ ලෙඩේ හොදකරන්න බැරිලු මගේ කිසිම වරදක් නැතිලු.ඒ කියන්නේ සදාකාලිකව අපිට දරුවෙක් නැතිව මේ විදියට දුක්විදින්න තියෙන්නේ..මට ඇඩුනා....මම විදින දුක දොස්තර මහත්තයට කිව්වට පස්සේ හුගක් වෙලා කල්පනා කර කර ඉදලා තමයි මේ දේ කිව්වේ බොහොම හිතලා මතලා තමයි මට මේ තීරණේ ගන්න කිව්වේ..මට කව්රු හරි සුදුසු කෙනෙක් තෝරගන රහසේ එක සැරයක් දෙකක් ඉදලා බලන්න කිව්වා.මගේ ප්‍රශ්නයක් නැති නිසා බබෙක් එයිලු.එහෙම බබෙක් ලැබෙන්න ආවොත් ඩොක්ටර්  මහත්තයාගේ ලෙඩේ හොද වෙලා කියලා මහත්තයට කියන්නම් කිව්වා.

මහත්තයාගේ තව ටෙස්ට් එකක් කරන්න තියෙනව කියලා එයාව පැය කීපයකට වාට්ටුවේ නතරකරගත්තා.ඒ අතරෙයි ලේ රිපෝර්ට් එකක් ගෙන්න කියලා එයාට බොරුවක් කියලා එලියට ආවේ..එලියට ආවගමන් මට මතක් වුනේ උදේ අපි යනකොට හිනා වුන ඔයාව..එකයි මේ හොයාගන ආවේ..

අනේ මට උදව් කරන්න මල්ලි.මගේ ලග කාමරේකට දෙන්න සල්ලි තියෙනවා.අනේ මට පිහිට වෙන්නේ.ඔයාව වරදකට පොළබව ගන්න හදනවා කියලා හිතන්න එපා..”

මට හිතාගන්න බෑ මොකක්ද මේ වෙන්නේ කියල.මම ගොළු වෙලා නෙමෙයි කතා කරන්න වචන හොයනවා.මට එක වචනයක් කතා කරන්න ඉඩ තියන්නේ නැතුව කියාගන කියාගන ගිය ඇගේ ඇස් වල කදුළු.

“මම ඔයාට සල්ලි දෙන්නම්,හයර් එකත් දෙන්නම්..!අපේ ගම්පලාතේ දන්නා කෙනෙක්ගෙන් මේ උදව්ව ඉල්ලන්න බෑ.මුළු ජීවිත කාලෙටම රැකගන්න ඕනේ රහසක් වෙනුවෙන් මම මේ උදව්ව ඉල්ලන්නේ...අනේ මල්ලි පිං සිද්ධ වෙයි...තව ටික වෙලාවකින් මම මේ ලේ රිපෝර්ට් එක අරගන ආපහු හොස්පිට්ල් එකටත් යන්න ඕනේ.”

ස්ටාර්ට් කරගත්ත වීල් එක.කට්ටිය යන එන තැන් අපිට ගෙවල් වගේ වුනත් හොද විශ්වාසවන්ත තැනකට එක්කන් ගියා.කාමරේදීත් එයා ආයේ ඇඩුවා.දුකින් නෙමේ පුදුම සන්තෝසෙකින්..පැය භාගෙකින් විතර පස්සේ එලියට ඇවිත් ආයෙත් ත්‍රිවිල්එකට ගොඩ වුනා.ඉන්න ගම්පලාත මොකුත් කිව්වේ නෑ.මග දිගට එනකලුත් එහෙමයි කිසිම කතාවක් නැහැ.ඉස්පිරිතාලේ ඉස්සරහින් බැස්සේ මගේ අතට දාහේ කොලේකුත් දීලා.

“සල්ලි එපා ඕක තියාගන්න..” මටත් ඉස්සර මගේ ඒ වචන ටික එලියට පැන්නා.

“නෑ..ඕක තියාගන්න මල්ලි..මම හිතන දේ හරිගියොත් ඔයා මට සදාකාලික දෙවියෙක් වෙනවා”

එච්චරයි එයා කිව්වේ.ඉස්පිරිතාලේ ඇතුලට රිංගගන නොපෙනී ගියා.පුදුම වෙලාව කියන්නේ මට ආයේ පැය භාගයක් විතර යනකල් හයර් එකක් ආවේ නෑ.ඈතින් පේනවා දෙන්න ඉස්පිරිතාලෙන් එලියට ඇවිදගන එනවා.නොදන්නා කෙනෙක් වගේ මගේ දිහා බලලා මහත්තයත් එක්ක ගිහින් බස් එකට නැග්ගා..ඒ සිද්ධියට දැන් අවුරුද්දකට වැඩි ආයේ මම කවදාවත් එයාව දැක්කේ නෑ..එයා වෙන ඉස්පිරිතාලෙකට ගියාද නැත්නම් ඇය ප්‍රර්ථනා කල දේ ඉටුවෙලාද...

මල්ලියනේ ... 3

මගේ ගම රත්මලාන.මම පවුලේ එකම දරුවා.අම්මයි තාත්තයි මට ගොඩක් ආදරේ කළා.අම්මයි තාත්තයි ලංකාවේ ප්‍රසිද්ධ පාවහන් ෆැක්ටරි එකක වැඩ කළා.එයාලා මාව බලාගන්න වෙනම අම්ම කෙනෙක් හිටියා.මම එයාට කිව්වේ ඇන්ටි අම්මා කියලා.ජේ.වී.පී කාලේ අම්මගෙයි තාත්තගෙයි රස්සාව නැති වුනා.ඒ නිසා කඩන වැටුන ආර්ථිකේ ගොඩ ගන්නත් එක්ක අම්මා ඇන්ටි අම්මයි තාත්තයි ලග මාව තියලා ගෘහ සේවිකාවක් විදිහට ඩුබායි ගියා.පොඩි කාලෙකින් අම්මා ඩුබායි වල වෙනම එයාගේ ව්‍යාපාරයක් ආරම්භ කළා.

පුංචි කාලේ ඉදලා මට තිබුනේ පුදුම නිදහසක්.තාත්තට වුනත් මම ගැන හොයන්න වැඩි වෙලාවක් තිබුනේ නෑ.ඇන්ටි අම්මත් ගොඩක් වයසයි.අම්මා රට නිසා සල්ලි වලින් මට අඩුවක් තිබුනෙත් නෑ,මම මුලින්ම බිව්වේ සිගරට්.එතකොට මම ඉස්කෝලේ අට වසරේ.එදා මට සිගරට් එකේ පුදුම ආතල් එකක් තිබුනා.ඇත්තටම පාසල් කාලේ කියන්නේ ඕනෑම විනාශයක් සැපක් කියලා අත්හදා බලන කාලයක්,.

මම ඕලෙවල් කළා..ටියුෂන් වලට රට වටේම තියෙන තැන වලට ගියා.සල්ලිත් යහමින් අතේ තිබුනා.මම ගංජා ගහන්නත් පටන් ගත්තා.ගංජා වල තිබුනේ සිගරට් වලට වඩා අමුතුම සැපක්.එදා මට හිතුනේ එහෙමයි.

ඩුබායි වල රස්සා කල මගේ අම්ම අසනීප වුනේ හිටි හැටියේ,ඒ නිසාම මට අම්ම කරගන ගිය හෝටලේ කරන්න ඩුබායි යන්න සිද්ධ වුනා.ඒ රටේදී අම්මා මට දෙන්න පුළුවන් හැම සැපක් ම දුන්නා.එහෙදි පාවිච්චි කරන්න කාර් එකක් පවා අම්ම අරගන දුන්නා.මගේ අම්මා ඩුබායි වලදී කරපු කිසි දෙයක් මට ඒ හැටි දැනුනේ නෑ.මොකද මට ගොඩක් පුරුදු ඇන්ටි අම්මව.මගේ අම්ම ගොඩක් දුරයි මගේ හිතට.මොකද මාව දාලා ඩුබායි ගිය දා ඉදලා මගේ අම්මා ලංකාවට ඇවිල්ල තිබුනේ දෙතුන් වතාවක් විතරයි.

ඩුබායි කියන්නේ නිදහස රටක්,මම නයිට් කලබ් යන්න පුරුදු වුනා.අම්මගේ ව්‍යාපාර් නිසා මට සල්ලි විතරක් නෙවේ නිදහසත් ලැබුනා.ඒ රටේදී මට මුණගැහුනා බෝනික්කෙක් වගේ කෙල්ලෙක්,ඒකි පිලිපින්.පිලිපීන් කෙල්ලෙඕ ගෙවන ලයිෆ් එක මොකක්ද කියලා ගොඩක් අය දන්නවනේ.මං ලයිෆ් එක එන්ජෝයි කළා.ඩුබායි වල කැසිනෝ ක්ලබ් මගේ නවාතන්පොලවල් වුනා.ඒ හැමදේම සුරපුරයක් කියලා මට හිතුනා.ඩුබායි වලදී කැසිනෝ වලට ඇතුල්වීම නොමිලේ ලංකාවේ වගේ නෙමෙයි.ඒ රටේ කස්ටම්ර්ව සැටිස් කරන්න අවුරුදු දාහතේ,දහ අටේ කෙල්ලෝ ඉස්සරහට දාලා.ලිංගිකත්වයට ඇදිලා එන සල්ලි කාරයෝ තමන්ගේ දුවගේ වයසේ කෙල්ලෝ එක්ක රෑ එළි කරනවා.

අම්ම අසනීප වුනාට ඩුබායි ගියාට අම්මට හයියක් වෙන්න මට බැරි වුනා.මම කාලේ ෆන් එක ගත්ත එක විතරයි.සිගරට්,ගංජා අරක්කු විතරක් නෙවේ ශිෂා කියන මත්ද්‍රවයත් ගත්තා.ශිෂා කියන්නේ එක එක පලතුරු ෆ්ලෙවර් දාලා බටෙකින් උරලා බොන මත්ද්‍රව්‍යකට.ඒ රටේ සල්ලි වලින් ශිෂා උරන්න යන වියදම ඩිරාම් පණහයි.අවුරුදු තුනක් ඩුබායි ඉදලා මං දෙදාස් අටේ ලංකාවට ආවා.යාළුවො රෑනක් මට හිටියා.රට ගිහින් ආව අමුතු මොරාල් එකත් එක්ක මම යාළුවො අතර කැපිලා පෙන චරිතයක් වුනා.

ඔය කාලේදී මගේ යාළුවො සෙට් එකක් එක්ක ලොකු ගේමකට සෙට් වුනා.ඒ ගමනේදී යාළුවො ගිය වාහනේ Drive කාලේ මම.මොකද යාළුවො කාටවත් ඩ්‍රයිවින් බෑ.නුගේගොඩ පැත්තේ ප්‍රසිද්ධ ජුවලරි ෂොප් එකක් කොල්ල කන්න යාළුවො සෙට්වුන ගේමට මාත් ෆිට් එකේ බැස්සා.ඇත්තටම මට සල්ලි ඕනේ කමක් තිබුනේ නෑ.අම්ම සල්ලි එවුවා මට වියදමට.ඒත් කරුමෙට පවට හිත දුන්නම කරන දෙයක් තේරෙන්නේ නෑ.

අපි එදා සවස පහට විතර ජුවලරි ෂොප් එක ලගට ගියා.මං කාර් එක අරගන ගියා.යාළුවො හතර දෙනෙක් මාත් එක්ක ගියා.ටී පනස් හයක්,පිස්තෝලයක් අරගන යාළුවො හතරදෙනා ජුවලරි ෂොප් එකට ගියා.එතන සේවකයක් බය කරලා කෝටි එකහමාරක් අපි එදා කොල්ලකෑවා.මං ඩ්‍රයිවින් ෂිට් එකේ හිටියා.යාළුවො සෙට් එක බඩු අරගන කාර් එකට නැග්ග ගමන මම ලෑල්ලට පාගලා වැහෙන් ඩ්‍රයිව් කළා.ඒ දවස් වල හැම පත්තරේකම,හැම චැනල් එකකම මේ කොල්ලය ගැන නිව්ස් ගියා.

අපි වේගෙන් පැනලා යනකොට කොහුවල පොලිසියේ ජීප් එක ඉස්සරහට ආවා.පොලිසියෙන් පැනලා මං වාහනේ වේගෙන් ධාවනය කළා.හැන්දෑවේ පහමාර නිසා පාරේ ට්‍රැෆික් එකත් තිබුනා.කොහුවල පොලිසියේ ජීප් එක අපේ පස්සෙන් පැන්නුවා.පන්නන අතරේ වෙඩි තිබ්බා.අපේ සෙට් එකත් පොලිසියට වෙඩි තිබ්බා.අන්තිමට අපේ එක යාලුවෙක්ට වෙඩි වැදුනා.ශෝට්කට් වලින් දදා පැනලා යන්න ට්‍රයි කළා මිස අපි නතර වුනේ නෑ.සදුන් කියන යාලුවට වෙඩි වැදිලා ලේ ගලනවා.අපේ ශක්තිය අඩපන වෙනවා.දිගටම පොලිසියෙන් අපට වෙඩි තියනවා.අන්තිමට පොලිස් කණ්ඩායම් කීපයක් අපිව වට කළා.කැරකිලා කැරකිලා දෙල්කද හන්දියට ආවහම අපිව අත්අඩංගුවට පත්වුනා.අල්ල ගත්ත වෙලේ ඉදන් පොලිසියෙන් අම්බානක අපිට ගැහුවා.ඇගිලි වලින් එල්ලුවා,බැට් වලින් විකට් පොලු වලින් ගැහුවා.එදා මට ජීවිත කාලෙටම හොයපු සැප සනිපෙටම දැනුනා.එදා පොලිස් ලොක්කා ඇවිත් කිව්වේ “ඇයි මුන්ව පණපිටින් තිබ්බේ වෙඩි තියන්න තිබුනේ” කියලා.අපිට ගැලවීමක් තිබුනේ නෑ.බන්ධනාගරේට දානවා වෙනුවට ගංගොඩවිල උසාවියෙන් රැදවුම් නියෝග අරගන දවස් හතක් අපෙන් ප්‍රශ්න කළා.ජීවිතේ කණපිට ගහන තරමට අපෙන් ප්‍රශ්න කළා.දවස් හතකට ගත්ත රැදවුම් බාරය මාසයක් වුනා.අම්මගෙන් බීපු රන් කිරි කටින් එන කල්ම අපි පස්දෙනාට පොලිසියෙන් ගැහුවා.මාසෙකින් ආයෙමත් උසාවි දාලා අපිව වැලිකඩ දැම්මා.වැලිකඩ එල් හෝල් එකේ මගේ ජීවිතේ පෙළගැහෙන්න ගත්තා.

සල්ලි තිබුන නිසා හිර ගේ රජ ගෙයක් වුනා.ඇතුලේ අයියල කුඩු පැකට් ඉස්සරහ දෙකට නැමුනා.හැමදේම අතට පයට ලැබුනා නමුත් ඒක හිරගෙයක්.හුස්ම වැටුනත් හුස්ම හිරවුණු ජීවත් වුනත් ආත්ම පණ අදින ඒක හිරගෙයක්.මට ඉන්න බෑ කියල හිතුනා.ඒත් කොහොමද එලියට යන්නේ.මං ක්‍රමයක් හෙව්වා.ඉන්න තැන සතුටින් ඉන්න පුළුවන් විදිහක් හෙව්වා.අන්තිමේ මම හොර පාරෙන් මොබයිල් ෆෝන් එකක් හිරේට ගෙන්න ගත්තා.ඒ ෆෝන් එකෙන් අම්මට,තාත්තට,යාලුවන්ට කොල කළා.ඒත් හිරකාරයෝ මැද මොන සතුටක්ද.මොන සැනසීමක්ද,ජීවිතේ ගෙවිලා ගියා.දවසක් රෑ ජාමෙට මට ලොකු පාළුවක් දැනුනා.මම යාලුවෙකුට කෝල් කළා.නමුත් එහා පැත්තෙන් ඇහුනේ ගෑණු කටහඩක්.මං හිතුවේ මගේ යාළුවා සමීර ගේ නංගි කියලා.මං කිව්වා නංගි මම සෙනේෂ් අයියා ෆෝන් එක සමීරට දෙන්න කියලා.ඒ වෙලාවේ ඒ ගෑණු කෙනා මට බැන්න.

දන්නේ නෑ මොකද කියලා.මට ආයෙත් කතා කරන්න හිතුනා.මං ආයෙත් කෝල් කළා.එයා මට දිගටම බැන්නා.මම දිගටම මිස්කෝල් දුන්නා.ඒත් අන්තිමේ මං ඇහුවම ඔයා කව්ද කියලා එයා කිව්වා මෝහිනී කියලා,මම කිව්වා මං මොහිනිගේ තාත්තා කියලා.ඔය විදියට පටන් ගත්ත කතාව රැයක් දවාලක් නැතව ගෙවිලා ගියා.අපි මල්ගෝනි ගණන් කැඩුවා.මට හිරගෙදරදී ලොකු සතුටක් දැනුනා.ඒ එයා නිසා.එයාගේ නම රුවනි.එයාව රවට්ටන්න මට දුක හිතුනා.මං කිව්වා මං ඉන්නේ හිරේ කියලා.එයා විශ්වාස කලේ නෑ ඒ ඇත්ත පිළිගන්න එයා බය වුනා.පස්සේ මගේ කතාව ඉස්පිල්ලක් පාපිල්ලක් අඩු නැතුව මං එයාට කිව්වා.එයත් එයාගේ කතාව කිව්වා,එයා විවාහකයෙකුට අහුවෙලා කෙල්ලෙක් විදියට රකින්න ඕනේ හැමදේම නැති කරගත්තු ගෑනියෙක් විදියට එයාට ගෙවන්න වෙලා තිබුනේ කෙල්ලෙක්කුට උහුලන්න බැරි ජීවිතයක්.ඒ විවාහකයා එක්ක එයා බීච් එකට ගිය වෙලාවක එයාලව පොලිසියෙන් අල්ලගත්තු බව කිව්වා.එදා උගේ ගෑණිට මේවා ආරංචි නොවී ගැලවෙන්න ඕනේ නිසා රුවනිව පොලිසියේ එකාට දුන් බව එයා මට කිව්වා.ඒ වෙලාවේ පොලිස් කාරයා එයාට වදදීලා ලිංගිකව එකතු වුන බව එය මට කිව්වා.එදා එයත් එක්ක මමත් ඇඩුවා.හිරගෙදර කඩාගන එලියට එන්න මට හිතුනා.ආදරේ කරපු කෙල්ලව තව මිනිහෙකුට දෙන්න පුලුවන්ද.ඒ මිනිහා මොන තිරිසනෙක් ද.

එදා රෑ මට නින්ද ගියේම නෑ.මම එළිවෙනකල් කල්පනා කළා.මම එයාව කසාද බදින්න තීරණේ කළා.ඒ බව මම එයාට කියලා කිව්වා මාව බලන්න හිරගෙදරට එන්න කියලා.මගේ තාත්තට කතා කරලා කිව්වා එයාව එක්ක එන්න කියලා.ඒ ගෑණු ළමයා කව්ද තාත්තා මගෙන් ඇහුවේ නෑ.තාත්තා මම කියපු දේ කළා.හිතාගන්න පුලුවන්ද අපේ හැගීම.එදා අපි දෙන්නගේ ඇස් වලට කදුළු පිරුනා,මං ඇත්තටම පොරොන්දු වුනා එයාව බදින්න.ඇත්තටම මං කලේ පියෝ ලව් එකක්.

මාත් වැරදි කල මිනිහෙක්,එයත් එහෙමයි කමක් නෑ.හැමදේටම සමාන වෙන්න පුළුවන්,මට හිතුනේ එහෙමයි.ඒ විදියට පටන් ගත්ත ජීවිතේ මං එයාට ගොඩක් ආදරේ කළා.හිරෙන් නිදහස් වෙන්න දින ගැන්නා.එයා ලස්සනම කෙල්ලෙක් නෙමෙයි කළු ගෑණු ළමයෙක්.මං ඒ හැමදේම හරි ලස්සනට දකින්න ගත්තා.මං දන්නවා ලෝකේ වටේ ගිහින් මොන විදියට ගෑණු ආශ්‍රය කලත් ඕනෑම කොල්ලෙක් කැමති කව්රුවත් අතකින්වත් නොඅල්ලපු කෙල්ලෙක්ට.නමුත් මට ඔනාවුනේ ඒ හැමදේම පැත්තකින් තියලා රුවනිගේ ජීවිතේ ආලෝකමත් කරන්න.ඒ නිසයි අතින් අතට ගිය මල්වට්ටිය මං බාරගන්න හිතුවේ.

දවසක් මගේ ෆෝන් එක කැඩුනා.හිරේ ඉන්නවා ෆෝන් හදන කොල්ලෙක්.සල්ලි නෙමෙයි කුඩු තමයි එයාට දෙන්න ඕනේ.කුඩු පැකට් එකක් අරන් දීලා මම ෆෝන් එක හදාගත්තා.ඒ විදියට ඇතිවූ ඒ හිතවත් කම යාළුකමට පෙරලුනා.උගේ නම සුසර.හිරේදී කුඩු වෙනුවෙන් එයා හුගක් දේ කළා.දන්නේ නෑ මොන කරුමෙටද කියලා ඌ මට හොද යාලුවෙක් කියලා හිතුනා.දවසක් සුසර කුඩු ගහනවා දැකලා මට හිතුනා කුඩු ගහන්න.මම සුසරගෙන් කුඩු ඉල්ලුම්ව ඌ මට දෙන්න බෑ කිව්වා.ඒත් මට ඕනා වුනා.මම කිව්වා එක ෂොට් එකක් දියන් කියලා.කොහොම වුනත් අන්තිමේදී මම දින්නා.පලවෙනි දවසේ කුඩු ගැහුවට පස්සේ දවස් හතරක් මං හොදට හිටියා.පස්සේ මම යාලුවට කියලා කුඩු අරගන බිව්වා.එළියෙන් මගේ මොබයිල් ෆෝන් එකට ගෙන්න ගන්න රිලෝඩ් වලින් මම සල්ලි හොයාගත්තා.දවසින් දවස මම කුඩු වලට ඇබ්බැහි වුනා.කුඩු ගහලා නින්දත් නොනින්දත් අතර ඉන්න මම ආස කළා.මම හිතුවා ඒක මම ඇස් ඇරගන දකින දිවියලෝකේ කියලා.

මං හිරෙන් නිදහස් වෙන දවස උදා වුනා.මාස දහයකට පස්සේ මම ඇපපිට නිදහස් වුනා.හිරෙන් නිදහස් වෙලා මම මුලින්ම ගියේ රුවනිව බලන්න.මට ඕන වුනා එයාව ඇස් දෙක වගේ බලාගන්න.මම ඒ තරමට එයාට ආදරේ කළා.ඒත් අපේ ගෙදරින් රුවනිගේ ගැන විස්තර හොයලා බලලා තිබුන නිසා මම එයාව කසාද බදිනවට අපේ ගෙදරින් අකමැති වුනා.ව වෙලාවේ මං තීරණේ කළා රුවනිව කාටත් හොරෙන් විවාහ කරගන්න.රුවනිව කසාද බැදලා මම රට ඉදපු මගේ අම්මට කෝල් කරලා කිව්වා මම කසාද බැන්දබව.අම්ම කිව්වේ කොහෙවත් යන්න එපා ගෙදර යන්න කියලා.ඒ වෙලාවේ අතේ සල්ලි තිබුනේ නෑඒත් හිතුව රුවනිව එක්කගන ගෙදර යන එක තමයි හොදම දේ කියලා.

ගෙදර ගියහම තාත්තා මාත් එක්ක රණ්ඩු කළා.තාත්තා හිටියේ ලොකු හිතේ අමාරුවකින්.මගේ තාත්තව පාලනය කරගන්න මට මාසයක් විතර ගියා.හැමදේම සාමාන්‍ය අතට හැරිගනඑද්දී  මං රස්සාවක් කරන්න හිතුවා.බම්බලපිටියේ ප්‍රසිද්ධ කැසිනෝ කලබ් එකක විධායක නිලධාරියෙක් හැටියට මං ජොබ් එක පටන් ගත්තා.අඩ අදුරේ අරක්කු,ගංජා,කුඩු සමග මගේ ජීවිතේ රසවත් වුනා.දවසක් කලබ් එකට ආපු ව්‍යාපාරිකයෙක් හාට්ඇටෑක් හැදිලා මැරුණා.අන්තිමේ ඔහු සතුව තිබුන වටිනා ආභරණ මිල මුදල් ඔහුගේ බිරිදට භාරදෙන්න වුනේ මට.ඒ ආභරණ බාරගන්න ඇවිත් ඉදපු ව්‍යාපාරිකයාගේ බිරිද එයාගේ මහත්තයාව කැසිනෝ කලබ් එකෙන් මරාගත්තා කියලා බැන්නා,ශාප කළා,එදා මං කලබ් එකේ තවත් එක සේවකයෙක් විතරයි කියලා ඒ වෙලාවේ එයා හිතුවේ නෑ.ඒ කාලය වෙනකොට මගේ වයිෆ්ට දරුවෙක් ලැබෙන්න හිටියේ.උපදින්න ඉන්න දරුවටත් මගේ ගෑනිටත් මං ගොඩක් ආදරේ කළා.මට එදා ව්‍යාපාරිකයාගේ බිරිද කියපු හැමදේම හරිම දරුණු විදියට මට දැනුනා.මගේ නොවුන කලබ් එකක මියගිය කෙනෙක් නිසා මම එදා බැණුම් ඇහුවා.ඒ ගෑනි මට ශාප කළා.මං එදාම රස්සාවෙන් අයින් වුනා,

ඒ ජොබ් එකෙන් අයින් වෙලා ත්‍රීවීල් එකක් හයර් කරන්න පටන් ගත්තා.අම්මත් හැම මාසෙම සල්ලි එවපු නිසා අපිට අඩුපාඩුවක් වුනේ නෑ.ඔහොම ඉන්න අතරේ මම කුඩු වලට පුදුම විදියට ඇබ්බැහි වුනා.ඒ කාලෙදිම මගේ බිරිදට දුවෙක් ලැබුනා.ඒ දුව මගේ මුළු ලෝකෙම එලිය කළා.මගේ අම්මා ඩුබායි වලින් මගේ දුවට ඕනේ හැමදේම එවුවා.මගේ ගෙදර හැමතැනම සතුට පිරිලා ඉතිරුනා.මට ඕනේ වුනා කුඩු නතරකරන්න.පුවක්පිටිය පැත්තේ පුනරුත්ථාපන කදවුරක මං නතර වුනා.එතන ඉන්න පුළුවන් වුනේ මාස එකහමාරයි.දවසක් වයිෆ් දුවවත් අරගන මාව බලන්න ආවා.දරුවාව දැක්කම මට හිතුනෙම ගෙදර යන්න.හිත හදාගන ඉන්න බැරිම තැන මම එතනින් පැනලා ආවා.පැනලා ඇවිත් මං ආයෙම ත්‍රීවීල් රස්සාවට බැස්සා.ඒත් ත්‍රීවීල් රස්සාව මාව තව තවත් කුඩු වලට ලං කළා.දවස පුරාම හම්බකරන හැම සතේම කුඩු වලට වියදම් කළා.කුඩු නතර කරන්න බැරි තැන ගෙදර ප්‍රශ්න දවසින් දවස වැඩිවුනා.සතුට සැනසීම නැතිවුනා.මටම තේරුණා ගෙදර ආර්ථිකේ විතරක් නෙමෙයි මට තිබුන පිළිගැනීම හැමදේම නැති වෙලා මං කුඩුකාරයෙක් විතරක් වුනා.

අන්තිමේ මගේ තාත්තා පැල්මඩුල්ලේ මිතුරු මිතුරෝ එක ගැන විස්තර හොයාගන ආවා.මම මිතුරු මිතුරෝ එකට ගියා.පළවැනි දවස් ටිකේ හිත හදාගන ඉන්න බැරි වුනා.ඒත් පහුවෙනකොට හැමදේම හරි ගියා.මං කුඩු වලින් බේරුනා.අවුරුද්දකින් පස්සේ මං සමාජගත වුනා.අපේ ගෙදර විශාල පිරිතක් කියලා දාන මාන දීලා පින්කම් ගොඩක් කළා.ජීවිතේ හදාගන්න ලැබීම ගැන මට තිබුනේ ලොකු සතුටක්.ඒත් මං ගෙදර එද්දී මගේ බිරිද වෙනස් වෙලා හිටියා.මට දැනුනා එයාට මං ඇරෙන්න තව පිරිමියෙක් ඉන්න බව.දවසේ වැඩි හරියක් එයා ෆේස් බුක් ඉන්න බව මම දැක්කා.මං එයාගෙන් ෆේස් බුක් එකේ පාස්වර්ඩ් එක ඉල්ලුවා.එයා දෙන්න බෑ කිව්වා.මම එයාට ගැහුවා.අන්තිමට පාස්වර්ඩ් එක දුන්නා.

මම එයාගේ ෆේස් බුක් ගිණුමේ චැට් හිස්ට්‍රි එක චෙක් කළා.මගේ ජීවිතේම එක චැට් බොක්ස් එකක් දැකලා හිරි වැටුනා,උපුල් කියල කෙනෙක් එක්ක මගේ ගෑණි ආදරේක පැටලිලා.එදා මං රුවනි එක්ක රණ්ඩු කළා.ඒ සම්බන්ධය නතර කරන්න කිව්වා.ඒ කිසිම දෙකට එයා කැමති වුනේ නැහැ.මං උපුල් ගේ ෆෝන් නම්බර් එක ඉල්ලගන කතා කළා.ඒ දෙන්න අතරේ සම්බන්ධතාවයක් තියෙන බව එයා පිළිගත්තා.දිගින් දිගටම මමයි රුවනි අතරේ ප්‍රශ්න ඇතිවුනා.අන්තිමේ එයා මාව දාලා එයාලගේ මහ ගෙදර ගියා.

මම ආයෙත් මිතුරු මිතුරෝ ආයතනයට ආවා.දැන් මට ඕනේ හැමදේම අමතක කරලා මගේ ජීවිතේ හදාගන්න.මම කුඩු ගැහුවා තමයි නමුත් එදා පිරිමින්ට සෙල්ලම් බඩුවක් වෙලා ඉදපු ගෑණිට මං ජීවිතේ දුන්නා.ගෙදරක් දුන්නා,ඒ හැමදේකම වටිනා කමක් එයාට නැතිවුනා.

කොහොම වුනත් එදා වගේම අදත් අපි දෙන්නටම වැරදුනා.මම කුඩු ගැහුවා.පාර වැරැද්ද ගත්තා.ඇත්තටම අද මොනවද අපට ඉතුරු.....ඔව් මොනවද ඇත්තටම ඉතුරු,සතුටද,සැනසුම ද,දුකද,වේදනාවද.ආපහු හැරෙමු බාරගන්න ජීවිතේ වගකීම්.පෙළගස්වන්න අකුරු.ඇද නොවෙන සිතුවිල්ල හරියටම ගලපන්න පුළුවන් වේවි.ඔබට මට අප හැමෝටම අනාගතය.

කලාපේ ප්‍රේමය

රස්තියාදුකාරයා කටුනායක වෙළද කලාපේ පැත්තේ නිතර යන එන අතරතුර කතා බහ කරපු හිතවතෙක් එක්ක දාපු පුංචි චැට් එකක්.

v කීයක් විතර වෙයිද රූම් එකක්..?

රුපියල් දෙදහකට ගත්තෑකි ටිකක් හෙව්වොත්.

v දෙදහකට..මාසෙකට..?

ඔව්..මොනවද ඉතින් මෙහෙ එහෙම තමයි,ඊට අඩුවට වුනත් පුළුවන්..හැබැයි ෂෙයාර් කරගන්න ඕනේ.

v ඒ කියන්නේ දෙන්නෙක් එක්ක ..?

සමහර විට දෙන්නෙක්..නැත්නම් ඊට වැඩි වෙන්නත් පුළුවන්..එතකොට ගානත් අඩු වෙනවනේ.

v මොනවද මේ කාමරේට අයිති දේවල්..?

බිත්ති හතර විතරයි.බිත්ති හතරේ එක බිත්තියක දොරක් තියෙනවා,තව බිත්තියක ඇරෙන්නේ නැති ජනේලයක් තියෙනවා..ඒ ඇරෙන්න ළිද තියෙනවා..ටොයිලට් පේලි දෙකක් තියෙනවා..තමන්ගේ වැඩක් බලාගන පාඩුවේ ඉන්න පුළුවන්.

v මොකක්ද ඒ තමන්ගේ වැඩේ..?

මෙහෙමයි මල්ලි...දැන් අර පේන පලවෙනි කාමරේ තියෙනවා නේද..ඒකෙ ඉන්නේ තනි කෙල්ලෙක් එයා වැඩ කරන්නේ අර ගාමන්ට් ඒකෙ.එතකොට ඊට මෙහා තියෙන කාමරේ ඉන්නේ කපල් එකක් හැබැයි කොල්ලා එන්නේ සති තුනකට සැරයක්..ආමි කියලයි කියන්නේ..ඊළගට තියෙන ඒකෙ ඉන්නේ කොල්ලෙක්..එයා ඩ්‍රයිවර් කෙනෙක්.ඊට මෙහා පැත්තේ ඒකෙ ඉන්නේ මං.මගේ රූම් එකට අල්ලපු රූම් ඒකෙ ඉන්නේ අක්ක කෙනෙක්...එයා වැඩ කරන්නේ හොටෙල් එකක.ඊළගට අර අන්තිම කාමරේ ඉන්නේ අන්කල් කෙනෙක්.මේ ලග ගැරේජ් එකක වැඩ කරන්නේ..එතකොට එහා පැත්තේ පළවැනි කාමරේ ඉන්නේ කෙල්ලෙක් තනියම එයාගේ මල්ලි කියල කෙනෙක් එනවා සතියකට දෙකකට සැරයක්....

v ඒ මල්ලි එහෙ නවතිනවද..?

නැතුව..මේ ඉන්න අය කතා කරන්නේ නෑ..හැමෝටම  තමතමන්ගේ වැඩ තියෙනවනේ..හිතවත් වෙනවා කියන්නේ ප්‍රශ්න හදාගන්නවා කියන එක තමයි ඒ නිසා වැඩ ටික කරගන තනියම ඉන්නවා.

v මොනවද මේ ගොල්ලන්ට තියෙන වැඩ..?

එහෙම නෙමෙයි..මෙහෙම කියමු.කප්පරක් දුක අනුභව කරලා එක තත්පරයක් සතුටු වෙන,අයෙත් කප්පරක් දුක කන්දක ලග සතුට තත්පරයක් එනකම් බලා සිටින මේ අයට මොන වැඩද නැත්තේ.වෙළද කලාපේ කියන්නේ මොනවගේ තැනක්ද..එතන අපේ රටට අදායම ගේන ලක්ෂ ගානක් සන්නාලියන් ඉන්නේ මොන මොනවගේ මානසික තත්ත්වයකද..ඒ අයගේ ජීවිතේ රෝදේ දැති කරකැවෙන හඩ එළියටත් ඇහෙනවා..කිසිම හව්හරණක් නැතුව ණයට ගෙනාව ජීවිතේට කොහොමහරි කරලා වටිනාකමක් හදාගන්න මේ අය කැප නොකරන්නේ මං දන්නා තරමින් ජීවිතය විතරයි.ඒත් එක පාර මැරෙන එකට වැඩිය මැරී මැරී ජීවත් වෙන එක කොච්චර අමාරුද.

v එතකොට බාත් රූම් එහෙම තියෙනවද..?

නෑ...අර තියෙන්නේ ළිද එතන ෂවර් හයක් තියෙනවා..එක පැත්තකට තුන ගානේ කාමර පේළි දෙකට වෙන වෙනම තියෙන්නේ.

v ඉතින් ගෑණු-පිරිමි දෙගොල්ලොම එකට නානවද..?

නැතුව එක පාරක් මරු වැඩක් වුනා.ගෑණු ටොයිලට් එක වෙනමයි පිරිමි වෙනමයි ටොයිලට් පේළි දෙකක් වෙන්කරලා දුන්නා.පිලිගන්නවා නම් පිළිගන්න ගෑණු ටොයිලට් තුන හෝදන්නේ නැතුව ජරා වෙලා ගියා.පස්සේ කාමර අයිති කාරයා පේළි දෙකට අයෙත් වෙන්කළා.මේවයේ ඉන්න කෙල්ලෝ එකාට එකා නෑ..දැන් හොදට පිරිසිදුවට තියෙනව ටොයිලට් පේළි දෙකම.

v කොහොමද මේ අයගේ ජීවිත ගෙවෙන්නේ..?

ෂිෆ්ට් එකටනේ වැඩ..හතයි,හතරයි තිහයි...හතරයි,දොළහයි තිහයි.ඔය වගේ තියෙනවා..ඉතින් උදේ නැගිටිනවා දඩ බඩ ගාලා මොනවා හරි දෙකක් තම්බ ගන්නවා.මුණ හෝදගන්නවා,බත් එක බැදගන්නවා.ඒත් හුගක් ෆැක්ටරි වල දවල්ට රෑට කෑම දෙනවා..ඊට පස්සේ ඉතින් මැෂිමේ..හවස එනවා රෙදි හෝදනවා..මොනවා හරි උයාගන්නවා එහෙම නැත්නම් කඩේකින් මොනවා හරි කනවා.කාමරේ වහගන්නවා ඊට පස්සේ කළුවරේ දත් මදිනවා ඇහෙනවා.ආයෙත් දොර වැහෙනවා.දවල් දවසේ වැඩ නැත්නම් හුගක් අය කරන්නේ නිදියන එක.මේකේ ඉන්න ඔක්කොම එහෙමයි..හැබැයි ඒ මේකේ..තව අය තව ගොඩක් දේවල් වලට යනවා.

v මොනවද ඒ දේවල්..?

ඇයි කොල්ලෝ හම්බුවෙන්න.බඩු ගන්න..තව තව ඒවා තියෙනවා දන්නවනේ ඉතින් අමුතුවෙන් කියන්න ඕනේ නෑනේ..ඔයාල මාසෙට සැරයක් එන නිසා දන්නවනේ මෙහෙ වෙන දේවල්.මේක එක්තරා ලෝකයක් තමයි මල්ලි ඒ වුනාට මේ ලෝකේ මේ වගේ වෙන්න ඕනේ නෑ.මොකද එයාලට ඇගේ හයිය වගේම හිතේ හයියත් තියෙන හින්දා..ඒ වගේම ඒ දෙකම එකතු වෙලා සල්ලියකුත් හොයන හින්දා..ඒ හොයන සල්ලියේ බර අස්සේ කොච්චර කතාවක් වැහිලා තියෙනවද..එහෙම කියලා අපේ කතා නායකයා සිගරට් එකක් පත්තු කරගන මටත් එකක් දුන්නා.අපිට ටිකක් එහායින් කාමරයක් ලග කොල්ලෙක් මලානික වෙලා ඉන්නවා දකුපු මම ඒ ගැනත් අහන්න අමතක කලේ නෑ.

v අර පොර ඇයි අප්සට් එකේ ඉන්නේ..?

ඒවත් මෙහෙට ආවේණික දේවල්.එයා ඉන්නේ එහා පේලියේ කාමරේක.එයාගේ කෙල්ල දැන් සති දෙකකට කලින් කොල්ලෙක් එක්ක ගිහින්.

v යන්නම..?

ඔව්..නැතුව.මූ ඒ කෙල්ලව බැදලා හිටියේ ඔය දුර ගමක.අවුරුදු දොළහක් එකට ඉදලා.දරුවෙකුත් ඉන්නවා අවුරුදු දහයක විතර.ඒත් මෙහෙ එහෙම තමයි හුගක් අය හොරාකනවා අහුවුන ගමන් පැනලා යනවා.ආයේ හොයන්න බැරි වෙන්නම.ඊට පස්සේ ඉතින් ජීවිතේ වලේ තමයි ගොඩක් කෙල්ලන්ගේ...පැනලා ගිය එකාගෙන් වෙන එකක් ගාවට යනවා..ඊට පස්සේ තව එකක්...

v ඒක මාර කතාවක්නේ..?

ඔව්...මාර කතා තමයි..මමත් ආවේ ගමෙන් නේ..මටත් ඇත්තට ඔය ප්‍රශ්නේ වුනා දැන් ටික කාලෙකට ඉස්සර.

v කැමතිද කියන්න..?

මගේ දිහා බලපු අපේ කතා නායකයා ගැබුරු බැල්මක් හෙලුවා.ඒ බැල්මේ කෙලවරේ තිබුනේ දිලිසෙන කදුළු බෝල දෙකක්.ජීවිත කාලේදී ආදරේ තරම් අත්දැකීම් දෙන වෙන කිසිම හැගීමක් නැතුව ඇති.ඒකයි මේ හැමෝම හැමවෙලේම මොනවා හරි හොයන්නේ.ලොකු කතාවක් කොහොමද කෙටි කාලයක් තුල ඉවර කරන්නේ,පුළුවන් තරම් කෙටියෙන් ඒ කතාව මෙහෙමයි....

එයාගේ නම සුදු නෝනා.ගම දබුල්ලේ.මුලින්ම අවේ අපේ ෆැක්ටරි එකට.මාත් එක්ක වැඩට වැටුනේ.හෙල්පර් හිටියේ.කොන්ඩේ දිගයි දණහිස ගාවට.හරිම හොදට හිටියා.මං එයාලගේ වැඩ බැලුවේ.පස්සේ ටික ටික හිතවත් වුනා.එයා හරිම දුප්පත් ඇත්තම කිව්වා..තාත්තා නෑ..අයියා ඉන්නවා.ගෙදර ප්‍රශ්න.ඒ නිසා ආවා.ගොඩක් හිතවත් වුනා එයා මට වැඩිය අවුරුදු දොළහක් බාලයි..

(අපි දෙන්නා කතාව පටන් ගත්තා.මේ කතා ඇතුලේ කොච්චර දේවල් තියෙනවාද ඔබ හිතන්න.ඒවා තමයි මේ වෙළද කලාපේ පැතිකඩ කියාපාන්නේ..උප සංස්කෘතිය කියාපාන්නේ)

v ඉතින්..?

පස්සේ අපි අතර ප්‍රේමයක් හටගත්තා.(ලවක් පටන් ගත්තා කිව්වනම් නේද හොද..ඒත් මේ කතාකරුවා ඒක දැක්කේ ප්‍රේමයක් විදියට...මම හිතන්නේ ප්‍රේමය කියන්නේ ලවකට වඩා ප්‍රබල දෙයක්.) එයා පුදුම විදියට මගේ හිත ගත්තා.පස්සේ එයාගේ වැඩ ස්ලෝ වෙනකොට මට බනින්න බැරුව ගියා..මට ඉහළින් බැනුම් අහන්න වුනා.පස්සේ මං සුදු නෝනට කිව්වා..ඔයා අස්වෙලා වෙන ෆැක්ටරි එකකට යන්න කියලා.මං උදව් කළා කිව්වා වගේම එයා අස් වුනා.

v රස්සාවෙන්..?

ඔව්..මෙහෙ ෆැක්ටරි එකක රස්සාවක් හොයාගන්න එක සිම්පල්..කාමර හොයනවා වගේම තමයි.එයා ගියා වෙන ෆැක්ටරි එකකට.එතන ප්‍රශ්නයක් නැතුව කාලේ ගෙවිලා ගියා.

v ඔයාලා කොහෙද හිටියේ..?

අපි දෙන්න වෙන වෙනම හිටියේ.එයා හිටියේ ශෙයා වෙච්ච කාමරේක.පස්සේ අපි දෙන්නම එයාලගේ ගෙදර ගියා.කිව්වා වගේම අන්ත දුප්පත්.මං උදව් කළා එයාලගේ හැමදේටම.මං අපේ ගෙවල් වලටත් කිව්වා.මගුලට හැමදේම ලෑස්ති කළා.

v ඉතිං බැන්දද..?

නෑ..ඉන්නකෝ කියනකල්.මොහෙම හැමදේම ලෑස්ති කරගන ඉන්දදී රෙජිස්ටර් කරන්න මාසෙකට විතර ඉස්සර සුදු නෝනා ඉන්න කාමරේ කෙල්ලෙක් මට මගදී හම්බුවෙලා කිව්වා සුදු නෝනා රෑට කාට හරි කතා කරනවා..අයියා එක්ක කතා කරලා බුදු සරණයි කියලා තිබ්බට පස්සේ එයා වෙන සිම් එකක් දාලා කාට හරි කතා කරනවා කිව්වා.

v මාරයිනේ..?

ඔව්..මෙහෙ එහෙම තමයි..සමහර වෙලාවට බයිට් එකට කොල්ලෙක් හොයාගන මඩවන්න හිතෙනවා..ඒත් අන්තිමට දන්නෙම නෑ කෙල්ලයි ගොනා වෙලා තියෙන්නේ.කොහොම හරි මං කතාව ඇත්තද දැනගන්න දවසක් සුදු නෝනගේ යාළුවගේ උදව්වෙන් ඒ බෝඩිමට ගියා.මං හිටියේ බෝඩිමේ කොනේ කාමරේ.වෙනද වගේ සුදු නෝනා මට රෑ කතා කළා.නිදිමතයි කිව්වා,ගුඩ් නයිට්,බුදුසරණයි කිව්වා.ඊට පස්සේ එයා ටික කාලෙක ඉදල රෑ මට කතා කරලා ෆෝන් එක ඕෆ් කරනවා.

v ඒ කියන්නේ..?

එයා රෑට මට කතා කරලා කියනවා.දැන් මං ෆෝන් එක ඕෆ් කරනවා..රෑට එක එක අය කෝල් කරනවා නොදන්නා නම්බර් වලින්....ඒ නිසා මං ෆෝන් එක ඕෆ් කරලා නිදියන්නේ...උදේ පහට තමයි ආයේ ෆෝන් එක ඔන් කරන්නේ කියලා.

v ඒකත් ඇත්තද..?

ඔව්..මෙහෙ කෙල්ලෝ ගාව තියෙන නම්බර් ගොඩක් අය දන්නවනේ..රිලෝඩ් දානවනේ..එතකොට පොතක හරි ලිව්වොත් ඒ නම්බර් එක ඒ අය බලලා නෝට් කරලා කෝල්ස් ගන්නවා.මෙහෙ ඉතින් කෙල්ලෝ වැහි වැහැලනේ..මාත් ඒක විශ්වාස කළා..කොහොම හරි මං බුදුසරණයි කියලා ෆෝන් එක ඕෆ් කරපු සුදු නෝනා දැන් නිදි ඇති කියලා මට හිතුනේ.අර අනිත් කෙල්ල ගැන මට තරහා ආවා..ඒත් මං ගල්පිලිමයක් වගේ සුදුනෝනා හිටිය කාමරේ දිහා බලාගන හිටියා.ටික වෙලාවකින් ඒ කාමරේ දොර අරුනා.කව්රු හරි ෆෝන් එකක් කනේ තියාගන ඉස්සරහ කොරිඩෝවට ආවා.එතන පුටුවක හොදට හරි බරි ගැහිලා ඉදගත්තා.

v ඊට පස්සේ..?

මට හරියට එයාව අදුරගන්න බෑ..මං හොරෙන් හොරෙන් ලගට කිට්ටු වුනා.සුදු නෝනා තමයි..කොන්ඩේ ගොතලා තිබුනේ..පොලවේ ගෑවෙනවා.ඊට වැඩිය දෙයක් නෑනේ..මං ඕනේ එකක් වෙන්න කියලා සුදු නෝනා කියලා කතා කළා.එයා බය වෙලා මං දිහා බැලුවා.පුටුවෙන් නැගිට්ටා..ෆෝන් එක පිටිපස්සට ගත්තා..ඒත් රෑ කිසි සද්දයක් නැති අස්සේ ෆෝන් එකෙන් කව්රු හරි “ඔයා විහිළුවක් කරනවා නේද” කියල කියනවා හිමිහිට ඇහුනා..මං එහෙමම ඉදගන අපේ අතීතේ හැමදේම කිව්වා..එයා ඒ ඔක්කොම අහගන හිටියා..එළිවෙනකං එයා එහෙමම හිටියා..තව අය ඇවිත් බලලා ගියා.මං කරුණු කියලා දුන්නා..උදේ එයා කාමරේට ගියා.මං මගේ බෝඩිමට ආවා.

v ඊට පස්සේ..?

එදායින් පස්සේ අද වෙනකම් මං එයාව දැක්කේ නෑ..එයා හොද කෙනෙක් වෙන්න ඇති..සමහර විට තවම එහෙම වෙන්න හදනවා ඇති..

v ගෙවල් වලින් ප්‍රශ්න ආවේ නැද්ද..?

එයා ගෙදරට කතා කරලා තිබුනා.රට යන්න අයියා කෙනෙක් ගාව නැවතිලා ඉන්නවා කියලා තිබුනා..එච්චරයි..

(එච්චරයි...කොච්චර සිල්ලරද ආදරේ..ඒ වගේම ගැබුරුද ආදරේ..මේ දෙක අතරේ වෙළද කලාපේ අතුරුදන් වෙන පෙම්වතියන්ගේ හිත් කොහොම වැඩ කරනවා ඇත්ද...මොනවා ඒ හිත් වල ඇතිද)